Toen het leven te kort bleek
en we terug keken op onze jaren
kwam eigenlijk pas het besef
dat we leefden
wie we dachten te horen zijn
En dat we vandaag de dag
niet meer konden inhalen
wat we daar gelaten hadden
Wie ben ik?
Was dat niet de vraag
die ons leven had mogen kleuren
Hadden we bewust onze dromen verjaagd
door omgevingsgeluiden en angsten geplaagd
Bleek het leven te kort
of de weerstand te groot
En wie waren we geworden
als we het wèl hadden gedaan
Gewoon gesprongen
het diepe in gegaan
'Je wist niet beter' was geen geldig excuus
maar de pijn was er wel
of het verdriet van de gemiste kans
De tijd daar gelaten
je hart buiten gesloten
je ziel niet binnen gelaten
Vanaf welke zijlijn stonden we eigenlijk?
En wat als het leven zei
'je mag nog een keer'
gewoon opnieuw
maar nu met meer harmonie
en vreugde vanuit je ziel
Wie zou je dan zijn?
Wilde jij niet worden
wie je eigenlijk al was
